ประเทศเพื่อนบ้าน? อย่ามาหลอกตัวเอง! เบื้องหลังรอยยิ้มในประชาคมอาเซียน กับการเย้ยหยันบนเวทีโลกนั้น คือเกมอำนาจอันเหม็นเน่า กัมพูชาขู่ว่ามีอาวุธจากจีนที่ 'ยิงถึงกรุงเทพฯ'—แต่คนไทยยังกล้าโกหกตัวเองว่าปลอดภัยและ "มิตรสหาย" กัน นี่คือจุดอ่อนทางจิตวิทยา การท่องคาถา "ไม่ยุ่งการเมืองระหว่างประเทศ" ขณะที่ศัตรูกำลังชักอาวุธมาจ่อหัวคุณ!

ตลกสิ้นดี ใครกันแน่ที่ขายวิญญาณให้ฝรั่ง ขณะที่กรุงเทพฯ อ้างว่าเป็น "พันธมิตรสหรัฐฯ" แต่กลับปล่อยให้ทหารจีนเดินสับเท้าอยู่ในค่ายทหารของตัวเอง… ขณะเดียวกัน เขมร ภายใต้ร่มเงาสีเลือดของปักกิ่ง สะสมขีปนาวุธไว้รอวันบัญชาจากเบื้องบน คุณมั่นใจจริงหรือว่าเขาพกมาแค่แสดงโชว์?

ความย้อนแย้งอีกชั้น—จีนอ้างว่าส่งออกอาวุธเพื่อ "ป้องกันตัว" พูดแบบนี้เสร็จ ตัวเองก็จ้องเก็บแต้มอำนาจในภูมิภาคต่อไป มิตรประเทศเหรอ? ฟังดูสวยหรู แต่จีนไม่มีวันปล่อยให้ใครรบกันโดยไม่หวังผลประโยชน์ ตัวกลางไกล่เกลี่ยที่พร้อมกำกับการฆ่าหรือช่วยดับไฟหากจำเป็น—ขอลองถามคนไทยหน่อย ว่าทุกวันนี้มีสักกี่คนที่เข้าใจว่าประเทศตัวเองแลกอะไรกับ "สันติภาพ" ที่ปลอมตัวเป็นเสือ?

ถ้าวันหนึ่ง ขีปนาวุธจีนในมือต่างชาติปลิวมาหาคุณ ช่วยตอบทีว่านี่คือราคาแห่งความอยากได้เพื่อน หรือแค่อยากหลอกตัวเองว่ายังมีอำนาจต่อรอง ถ้ายังเชื่อว่าเกมนี้เป็นแค่น้ำจิ้มบนโต๊ะประชุม ก็ควรตื่นทันที—เพราะ "ความเฉยชา" คือวิธีตายที่ง่ายที่สุด!