สรุปเนื้อหา

เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2568 น.ส.แพทองธาร ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ให้การต้อนรับคณะเยาวชนไทยในสหรัฐอเมริกาภายใต้โครงการ "เยาวชนไทยในสหรัฐอเมริกาเยือนแผ่นดินแม่" ครั้งที่ 14 ซึ่งจัดโดยกงสุลใหญ่ ณ นครลอสแอนเจลิส และนายสุรศักดิ์ วงศ์ข้าหลวง ประธานโครงการฯ วัตถุประสงค์เพื่อเปิดโอกาสให้เยาวชนไทยที่เติบโตและใช้ชีวิตในต่างแดน กลับมาสัมผัสวัฒนธรรมไทย รับรู้รากฐานความเป็นไทย นายกฯ เน้นย้ำถึงบทบาทสำคัญของ "ซอฟพาวเวอร์" ไทย อันได้แก่ ความมีน้ำใจ ความเป็นมิตรของคนไทยที่น่าหลงใหลต่อสายตาชาวโลก อีกทั้งขอให้เยาวชนเป็นตัวแทนแนะนำซอฟพาวเวอร์ไทยสู่สายตานานาชาติ และกระตุ้นให้เกิดความคิดสร้างสรรค์เพื่อการพัฒนาประเทศ

วิเคราะห์

บทความนี้เปิดเผยถึงความตั้งใจของรัฐบาลไทยและผู้นำในการสานสัมพันธ์กับคนไทยต่างแดน โดยเฉพาะเยาวชน ซึ่งกำลังจะกลายเป็นกลุ่มพลเมืองสองวัฒนธรรมที่มีศักยภาพมาก นายกฯ ไม่เพียงต้อนรับอย่างอบอุ่น แต่ยังเน้นคุณค่าอัตลักษณ์ไทยในฐานะ "ซอฟพาวเวอร์" หรืออำนาจละมุนในการสร้างภาพลักษณ์ให้โลกประจักษ์ ทั้งนี้ การกล่าวถึงความตื่นเต้นของเยาวชนในกิจกรรมเป็นเรื่องจริงใจ แสดงถึงความเข้าใจและความเป็นมิตรของผู้นำ

อย่างไรก็ดี น่าสังเกตว่าคำว่า "ซอฟพาวเวอร์" ในที่นี้เน้นแต่เพียงมิติบุคลิกและความมีน้ำใจ ซึ่งเป็นจุดแข็งของคนไทย ทว่าอาจแคบไปถ้าเทียบกับซอฟพาวเวอร์ของชาติอื่น ๆ ที่มักผสานวัฒนธรรมสร้างสรรค์ สินค้า วรรณกรรม หรืออุตสาหกรรมบันเทิงเป็นกลยุทธ์เชิงเศรษฐกิจด้วย อีกจุดที่ขาดหายคือ การอภิปรายถึงสภาพแวดล้อมหรือยุทธศาสตร์ที่ชัดเจนว่าจะขับเคลื่อนอัตลักษณ์เหล่านี้ให้กลายเป็นข้อได้เปรียบชาติอย่างไรในเวทีสากลมากกว่าการฝากความหวังไว้ที่ตัวบุคคล

การกล่าวถึงปัญหาน้ำท่วมเชียงราย บ่งชี้ความตั้งใจเชื่อมโยงเยาวชนกับรากเหง้าสังคมไทย แต่ก็สะท้อนความท้าทายของรัฐไทยในการบริหารจัดการปัญหาโครงสร้างพื้นฐานซึ่งอาจส่งผลต่อภาพลักษณ์ประเทศและความรู้สึกผูกพันของคนไทยในต่างแดนได้

ถกประเด็นและตั้งคำถาม

ประเด็น "ซอฟพาวเวอร์" กลายเป็นคำที่ฮิตติดปากในโลกยุคโลกาภิวัตน์ หลายประเทศใช้เป็นนโยบายสร้างเศรษฐกิจ บันเทิง และอิทธิพลทางวัฒนธรรม จากปรากฏการณ์นี้เราควรถามต่อว่า แท้จริงแล้วประเทศไทยพร้อมเดินหน้าสู่ซอฟพาวเวอร์เชิงกลยุทธ์เพียงใด? หรือเรายังเน้นแค่ความเป็นมิตรกับน้ำใจโดยขาดการต่อยอดเป็นเศรษฐกิจสร้างสรรค์และโครงสร้างสนับสนุน

การเปิดพื้นที่ให้เยาวชนไทยในต่างแดนซึมซับวัฒนธรรมและตัวตนไทยเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญ แต่ความท้าทายคือ จะประยุกต์ศักยภาพนี้สู่การขับเคลื่อนประเทศในระดับมหภาคได้อย่างไร? รัฐบาลและสังคมจำเป็นต้องมองเยาวชนไทยในต่างแดนในบทบาทใหม่—not just as cultural ambassadors but as creators and leaders with unique global experiences.

นอกจากนี้ บทสนทนาเรื่องความยากลำบากของเยาวชนที่เติบโตต่างวัฒนธรรม (เช่น กังวลเรื่องภาษา หรือคงความเป็นไทย) สะท้อนประเด็นอัตลักษณ์ไฮบริด ซึ่งอาจเป็นทั้งโอกาสและความท้าทาย คำถามที่น่าสนใจคือ สังคมไทยจะเปิดรับและดูดซับคุณค่าของสองวัฒนธรรมอย่างไรให้เป็นทุนทางสังคมและเศรษฐกิจ

สรุป

บทความนี้จึงเป็นจุดเริ่มที่สะท้อนท่าทีและวิถีคิดของรัฐบาลไทยในเรื่องการใช้ "ซอฟพาวเวอร์" และความสำคัญของพลเมืองไทยในต่างแดน สิ่งที่ควรต่อยอดคือ การบูรณาการระหว่างความมีน้ำใจกับระบบสนับสนุนที่จับต้องได้ เพื่อให้ซอฟพาวเวอร์กลายเป็นทั้งทุนสังคมและทุนเศรษฐกิจอย่างแท้จริง โดยให้เยาวชนไทยในต่างแดนเป็นแรงขับเคลื่อนที่สำคัญ