กี่ครั้งแล้วที่เราจะยอมเป็นเหยื่อของความตอแหลในคราบอำนาจ? ประเทศนี้ถูกลากด้วยมือของคนหน้าเดิมๆ ขณะผู้คนเห่าหอนถึง "การเปลี่ยนแปลง" ด้วยน้ำเสียงปลอม ๆ แต่เบื้องลึกคือเกมสลับเก้าอี้—เหล้าเก่าในขวดใหม่ที่กลิ่นเหม็นขึ้นทุกวัน!

เรื่องฉาวดงขมิ้นไม่ใช่เพียงสีกาเล่นชู้กับเจ้าวัด แต่คือภาพจำลองของระบบศีลธรรมงี่เง่า ซึ่งสังคมไทยลังเลที่จะสะสาง คลิปหลุดวัด! สีกาแก่ รถหรู ตัวแทนของทุนอำนาจที่ขยี้ศรัทธาคนจน โยมชาวบ้านร้องแบบเดิม ๆ ว่า "พระต้องรักษาศีล"—โกหกตัวเองไม่รู้จักจบ! การเมืองไทยพลิกไปมา วงจรเดิมซ้ำซาก นายกฯคนใหม่แต่พฤติกรรมและกองเชียร์ยังกร่างเหมือนเดิม ซ้ำเติมด้วยข่าวลือคลิปเสียง แทนที่จะสนใจอนาคตชาติ กลับเสพติดละครใต้สะดือผู้มีอำนาจ

สังคมที่เราสร้าง—ด้วยมือเอง—คืออบายภูมิหลอกตัวเองครั้งยิ่งใหญ่: หลอกว่าเราเกลียดโกง แต่เราก็ยิ้มรับวัฒนธรรม "ฝากเด็กเข้าราชการ" หลอกว่าห่วงความมั่นคง แต่ถ้าแก๊งคอลหลอกญาติเราเอง กลับปาดน้ำตาโทษโชค ไม่ใช่ระบบ

สลับขวด เปลี่ยนป้าย, โมเดลวัดโทรมกับพระโทรมหัวใจ—ถ้าคุณยังไม่โกรธหรืออายชาติอื่น นั่นแปลว่า...คุณคือปัญหา!

ลองถามตัวเองเสียงดัง ๆ : "เมื่อไหร่เราจะหยุดยอมให้คนหน้าเดิม ๆ จัดฉากบนซากศรัทธา?" เราปล่อยให้แก๊งโกงข้ามชาติเติบโตเพราะคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัว กระทั่งรู้ว่า #เหยื่อคือลูกหลานเรา มีตำรวจเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ งานแจกกล้องไฮเทคโชว์ฝรั่ง ทั้งที่ระบบจับคนโกงในกรมตำรวจก็ยังเหม็น

ถ้าประเทศนี้ยังไม่มีใครกล้า "กวาดบ้านตัวเอง" เราก็สมควรถูกฉกชิงศรัทธา ถูกทุบทรัพย์ ถูกล้อเลียนบนเวทีโลกต่อไป จงตาสว่าง อย่าคลานหายใจใต้เหล้าเก่า เพราะสุดท้ายมันจะกัดกร่อนคุณ—จากข้างใน!