เด็กถูกทอดทิ้ง

เด็กถูกทอดทิ้ง (Feral Child) คือเด็กที่เติบโตมาโดยขาดการเลี้ยงดู ดูแล และการมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์ตามปกติ มักพบว่าเด็กกลุ่มนี้ถูกเลี้ยงดูโดยสัตว์ หรือถูกแยกออกจากสังคมมนุษย์เป็นเวลานาน จนทำให้ขาดทักษะพื้นฐานในการพูดและปฏิสัมพันธ์ทางสังคม เด็กที่ถูกทอดทิ้งมักจะแสดงพฤติกรรมเลียนแบบสัตว์ เช่น การเดินคลาน การสื่อสารด้วยเสียงร้อง หรือแม้แต่การใช้ชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสมสำหรับมนุษย์

ลักษณะและสาเหตุ

เด็กถูกทอดทิ้งมักจะมีลักษณะดังนี้:

• ขาดทักษะการใช้ภาษา
• แสดงพฤติกรรมเลียนแบบสัตว์ เช่น การกินอาหารด้วยมือเปล่า หรือการเดินแบบสัตว์
• ปรับตัวเข้าสังคมยากและมีอุปสรรคทางด้านพฤติกรรม

สาเหตุที่นำไปสู่การเป็นเด็กถูกทอดทิ้ง อาจเกิดจากการละเลยของผู้ปกครอง การถูกแยกตัวอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไร้มนุษย์ หรืออยู่ร่วมกับสัตว์ในช่วงวัยเด็กเป็นเวลานาน

ผลกระทบต่อการพัฒนา

เด็กที่เติบโตขึ้นมาโดยขาดปฏิสัมพันธ์จากมนุษย์จะประสบปัญหาด้านพัฒนาการทางสติปัญญา อารมณ์ และสังคม อาจส่งผลให้เกิดอาการบกพร่องทางจิตใจและร่างกายอย่างถาวร

วิธีการฟื้นฟู

การฟื้นฟูเด็กถูกทอดทิ้งต้องอาศัยทีมงานเฉพาะด้าน เช่น นักจิตวิทยา นักสังคมสงเคราะห์ และบุคลากรทางการแพทย์ การบำบัดจะเน้นการฟื้นฟูทักษะภาษา ทักษะสังคม การปรับพฤติกรรม และการให้ความอบอุ่นด้านอารมณ์

ตัวอย่างในอดีตและปัจจุบัน

มีรายงานเด็กถูกทอดทิ้งในหลายประเทศ เช่น กรณี "เด็กหมาป่า" ในอินเดีย "เด็กที่ถูกหมูป่าเลี้ยง" ในฝรั่งเศส หรือกรณีในประเทศไทยที่เด็กถูกปล่อยให้อยู่กับสัตว์โดยขาดการดูแลจากผู้ปกครอง

ประเด็นทางสังคมและจริยธรรม

กรณีเด็กถูกทอดทิ้งสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาสังคม เช่น การละเลยเด็ก ความยากจน การใช้สารเสพติด และความล้มเหลวของระบบคุ้มครองสวัสดิภาพเด็ก

อ้างอิง

• Itard, Jean Marc Gaspard. "The Wild Boy of Aveyron". (1801)
• กลุ่มงานสังคมสงเคราะห์ โรงพยาบาลศรีธัญญา. "ผลกระทบจากการถูกทอดทิ้งในวัยเด็ก".