คุณเคยรู้สึกไหมว่าบางครั้งสิ่งที่กักขังเราไว้ไม่ใช่ผนังหรือกรงเหล็ก แต่เป็นใจของเราเอง? 'ใจขังเจ้า' เป็นวลีที่สะท้อนภาพชัดเจนว่า หลายครั้งเราคือเจ้าของกุญแจแห่งอิสรภาพภายใน แต่กลับเลือกที่จะล่ามตัวเองไว้กับความกลัว อดีต หรือค่านิยมที่คนอื่นตีตราให้

ย้อนกลับไปยังประเพณีไทยหรือแม้แต่ในวรรณกรรมโบราณ ภาพของการขังใจตนเองมักถูกนำเสนอผ่านเรื่องราวความรักต้องห้าม กำแพงสังคม หรือแม้แต่ความคาดหวังจากครอบครัว แต่ในศตวรรษที่ 21 นี้ ใจที่ขังเจ้าอาจหมายถึงกับดักแบบใหม่—ความกังวลต่ออนาคต ภาพชีวิตบนโซเชียลมีเดีย หรือความกลัวที่จะเป็นตัวของตัวเอง

ลองคิดดูว่า ถ้าใจคือกรง กุญแจคืออะไร? ใช่ความกล้าหรือเปล่า? หรือบางทีคือการให้อภัยตัวเอง ปลดปล่อยตัวเองจากพันธนาการที่เราเองเป็นคนสร้างขึ้นมา

ท่านผู้อ่านล่ะ เคยปลดโซ่ตรวนขังใจของตนเองแล้วหรือยัง?

This article was inspired by the headline: 'ใจขังเจ้า'.